विचारी बिस्तारै अशनरुचि वा भोक सबको

हवा गर्थ्यो सारा उचित बँटवारा विभवको।

म झुल्थें त्यो देखी मनमन बडो गद्गद बनी

तपस्याको राम्रै अब सफल भो साहस भनी।।17।।