लुछेको, लाछेको शिर, सकल काया थिलथिलो

थियो त्यो पिट्टाले, नयनयुगको कान्ति धमिलो।

उदेकायें, हाँसें मनुजजुनिको त्यो पतनमा

पर्यो कालो रेखा अलिकति उदासीन मनमा।।6।।