अनौ वा कोदालो परशुहरु पक्री जुनिभरी

उठेका ठेलाले कठिन बिचरा पत्थर सरी।

कसैका हत्केला मधुर मुहुनीदार मुहर

छुनासाथै भुल्थे सकल जुनिका कष्ट कहर।।15।।