नहेरी अर्काको मलिन मुख, लोभीपन धरी

समेटी सोहोरी सब खचित पारी घर भरी।

भनी मेरो मेरो कति कति बिते व्याकुल बनी

अहो उस्तै अन्धो अबुझ दुनियाँ यो अझ पनि।।26।।