ममा त्यो वेलाको विकट खत वा दाग अझ छन्

कसैले जान्दैनन्, मनुज सब अन्धा अबुझ छन्।

कुनै जान्दो हो ता मनुज परपीडा अलिकति

मलाई के पर्थ्यो उस बखत त्यो घोर फजिती।।11।।