सकल तय गरेका दुःखको दीर्घ रस्ता

मुनिवर अलमस्ती दृष्टिको त्यो अवस्था।

मसित सब बताई रोकियो टक्क फेरि

क्षणभर मुख मेरो स्नेहका साथ हेरी।।36।।