हरायो कान्ताको विरह, तपको कौतुक गयो

अकस्मात्, त्यो बाधा विकल मुटुको दूर धपियो।

बिचैमा भेट्टाये मधुर उनले दिव्य सुषमा

डुबे ती चुर्लुम्मै निमिषभर तत्काल उसमा।।14।।