‹‹ ‹ › ››
बढ्यो चिन्ता ज्यादा, विरहवश आँशू गहभरी भये, त्यै चिन्तामा कवि बहुत खेले लहबरी।त्यसै घुम्दा घुम्दै उस गहन चिन्ताबिच फसी बिचैमा भेट्टाये विधिवश कुनै दिव्य तपसी।।22।।
